Amerika, dé politieagent van de wereld, is vorige week van zijn voetstuk gevallen en met twee voeten terug op aarde gezet. Waar de vijanden van Bush zich vergenoegd in de handen wrijven, huilen de overlevenden van het door een alles verwoestende orkaan getroffen New Orleans. Ze huilen zo hard en zo veel dat het water in de straten van de totaal verwoeste stad nog steeds stijgt. President George W. Bush huilt ook, krokodillentranen wel te verstaan. Hij maakt zich meer zorgen over zijn eigen imago dan om de overwegend zwarte bevolking en de duizenden gewonden en doden. Wat ook blijft stijgen zijn de olieprijzen. Aan de pomp betaal je inmiddels de hoofdprijs voor een liter benzine. Waarom is me een raadsel. Als dat geld nou rechtstreeks ten goede komt aan de getroffen mensen maar nee, het zijn de regeringen Bush en Balkenende alsmede de stinkend rijke Arabische sheiks die hun zakken met klinkklare munt vullen. Wat ik ook niet begrijp is dat ik bij de benzinepomp van meneer Shell nu bijna 1 euro 60 betaal terwijl ze in Amerika nog steeds maar 60 dollarcent neertellen voor een gallon. Voor wie niet weet wat een gallon is, dat is bijna vier liter, 3.78 liter en een beetje om precies te zijn. Onze minister president, toevallig ook de poedel van Bush, wist niet hoe vlug hij zijn baasje moest plezieren en bood hem een deel van onze oliereserves aan. ‘Thanks J.P. en hup daar gingen vanuit de Rotterdamse haven tien grote tankers op weg naar de VS. Ik vraag me af wat ze daar mee doen. Op de televisie zag ik tot vorige week nog mensen op daken zitten in afwachting van hulp om gered te worden. Wegen en straten in een gebied bijna zes maal zo groot als Nederland staan onder water. Is die brandstof bestemd voor de buitenboordmotoren van vaartuigen die reddend werk verrichten of voor het presidentiële autopark? De man die dankzij de door mensenhanden veroorzaakte ramp op 9 september 2001 strakker in het zadel kwam, dreigt nu door de gevolgen van een natuurramp uit datzelfde zadel gewipt te worden. Ik zal er geen traan om laten. Die bewaar ik voor de negers, de nikkers, de zwarten, de armen, de verstotene, de vergeten bevolking van de voormalige slavenstaat Louisiana. Waar het Amerika wel lukt om in 24 uur een militaire luchtbrug naar Irak te organiseren zijn ze zelfs na 6 dagen niet in staat om de eigen bevolking uit hun benarde posities te bevrijden, ze te voeden en van de benodigde medicamenten te voorzien. Ouderen en baby’s sterven op straat door uitputting en uitdroging. Amerika lijkt meer en meer op een derde wereldland en dreigt weer tientallen jaren in de tijd terug te vallen. Door de slecht gecoördineerde hulp van hoofdagent Bush dreigen de verhoudingen tussen blank en zwart onder zware spanning te komen. Maar Bush ziet het niet of wilt het niet zien. Zoals Boudewijn de Groot half jaren zestig al zong; ‘meneer de President, slaap zacht!’

Joop van der Hor