Paris – Roubaix, dé wielerklassieker van het seizoen en ik was erbij! Ik heb er de marathon van Rotterdam voor laten schieten maar het was de moeite waard. Samen met mijn klaverjasmaatjes achter het rijdende wielercircus aangereden. Zien hoe het peloton zich stuk rijdt op de moordende kasseien. Kijken naar Peter van Petegem, George Hincapie en wereldkampioen Tom Boonen die de Hel van het Noorden vorig jaar op zijn naam wist te schrijven. De sfeer van deze klassieker is uniek te noemen. Zo heel anders dan de Tour de France. Heerlijk puur, zonder opsmuk en overdreven reclamekaravaan. De kroegen doen goede zaken en in elk dorp is het feest zoals in Solemes waar de reus Barbari le Seringueux de renners vriendelijk toeknikt. Elk dorp zet zijn géant neer om het peloton te behoeden voor valpartijen en andere ongelukken. Jammer dat in Hem vlakbij de finish geen beschermreus aanwezig was. Een trein was er de oorzaak van dat Fabian Cancellara Paris – Roubaix kon winnen. Hij was als enige over de spoorovergang toen de bomen zich sloten. Zoiets zou bij de Ronde van Pernis ook zo maar kunnen gebeuren.

Joop van der Hor