WKoorts = over

De temperatuur liep zondag op tot ver boven het niveau waarop doorgaans hoog bejaarden overlijden. Zelf zat ik ook een beetje dood te gaan bij het zien van de wedstrijd van Oranje tegen FC Onsportivo. Mijn bloeddruk liep op tot voorbij het kookpunt en mijn grote linkerteen zit in het gips. Nee, ik was niet door van Basten geselecteerd tegen de Portugezen. Mijn blessure heb ik opgelopen toen ik Vigo een denkbeeldige doodschop verkocht toen hij zich theatraal aanstelde na een lichte overtreding door Van den Bronckhorst die daarop letterlijk het veld moest ruimen. Pijn deed het, de uitschakeling in de 8^e finale en pijn deed het toen ik een doodschop uitdeelde aan mijn massief houten salontafel. Het WK is over, weg titel, weg oranjevlaggetjes. Dat laatste is althans te hopen want van Baarsveen in Spijkenisse tot de Steurweg in Hoogvliet, overal hangen de pijnlijke herinneringen aan een voorbije periode waarin, laten we eerlijk zijn, Nederland geen enkele keer echt heeft kunnen imponeren. Deze week begint Wimbledon en daarna de Tour de France. Hup Tom Okker, hup Joop Zoetemelk, laat de leeuw niet in zijn hempie staan!